Poczet Dyrektorów

Agata Krzek

Agata Krzek urodziła się 16 lutego 1974 roku w Nisku. Uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Stalowej Woli, gdzie w 1993 roku zdała maturę. Ukończyła studia na Uniwersytecie Rzeszowskim uzyskując tytuł magistra filologii polskiej. W 2007 roku ukończyła studia podyplomowe na kierunku historia i wiedza o społeczeństwie, co dało jej kwalifikacje do nauczania kolejnych dwóch przedmiotów.

W latach 1999 do 2017 pracowała jako nauczyciel języka polskiego, później języka polskiego i historii w Zespole Szkół im. Armii Krajowej w Jastkowicach.

W roku 2011/2012 ukończyła ,,Organizację i zarządzanie oświatą”. W 2014 roku uzyskała mandat radnej Rady Miasta Stalowa Wola, została również przewodniczącą Komisji Oświaty, Kultury i Sportu.

Od 1 września 2017 roku pełni funkcję dyrektora Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 im. gen. Wł. Sikorskiego w Stalowej Woli. Z pasją, zaangażowaniem i oddaniem piastuje powierzoną funkcję. Angażuje się w sprawy szkoły i jej promocję w środowisku lokalnym i na terenie województwa podkarpackiego. Dokończyła termomodernizację szkoły, wymieniła oświetlenie na placu przed szkołą, wyremontowała łazienki. Aktualnie zabiega o budowę boiska wielofunkcyjnego i remont sali gimnastycznej z zapleczem sportowym. Przed nią wiele wyzwań: remont sal lekcyjnych, wymiana instalacji elektrycznej, zaprojektowanie ogrodu przed szkołą, wymiana ogrodzenia i zakup strzelnicy multimedialnej dla klas mundurowych. Zaangażowała całą społeczność szkolną do przygotowania uroczystych obchodów 80 – lecia szkoły, które odbędą się 5 października 2018 roku.

W ramach przygotowań odbyło się szereg imprez towarzyszących: 80 par zatańczyło poloneza, zebrano 80 książek dla dzieci z Domu Dziecka w Stalowej Woli, udzielono 80 porad prawnych z okazji Międzynarodowego Dnia Edukacji Prawnej. W najbliższym czasie zaplanowano jeszcze wiele ciekawych wydarzeń promujących szkołę.

Szkoła zarządzana przez panią Agatę Krzek ma być przyjazna dla uczniów i rodziców, bezpieczna, kreatywna, kształcąca na wysokim poziomie, otwarta na nowe wyzwania i zmieniającą się rzeczywistość, pielęgnująca tradycje patriotyczne i narodowe.

Andrzej Koluch

Pan mgr Andrzej Koluch funkcję Dyrektora ZSP 1 im. gen. Wł. Sikorskiego pełnił w latach 2012 – 2017.

Lucyna Goc

Lucyna Goc urodzila sie 20 czerwca 1966 roku w Tarnobrzegu. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcące im M. Kopernika podjęła naukę w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie na wydziale geograficzno – biologicznym. Obecną Akademię Pedagogiczną ukonczyła  uzyskując tytuł –  magistra geografii. Od 1993 roku mieszka w Stalowej Woli. Pracowała m.in. w Publicznej Szkole Podstawowej nr 12 i Gimnazjum nr 5 w Stalowej Woli. W trakcie pracy na stanowisku nauczyciela ukończyła studia podyplomowe „Informatyka w edukacji” na Wyższej Szkole Bankowości, Finansów i Zarządzania w Warszawie oraz studia podyplomowe „Organizacja i zarządzanie oświatą” w Wyższej Szkole Przyrodniczo-Humanistycznej w Sandomierzu.  Uzyskała stopień nauczyciela dyplomowanego, kwalifikacje egzaminatora przedmiotów matematyczno-przyrodniczych i egzaminatora maturalnego z geografii. Do jej sukcesów zawodowych w PSP nr 12 i Gimnazjum nr 5 w Stalowej Woli można zaliczyć m.in. 13 laureatów w konkursach geograficznych, publikacje w prasie lokalnej i krajowej, audycje radiowe dla młodzieży o tematyce edukacyjnej, zorganizowanie szeregu konkursów międzyszkolnych, opublikowanie arkuszy egzaminacyjnych z przedmiotów matematyczno-przyrodniczych, stworzenie i redagowanie strony internetowej szkoły itp. Od 2007 roku przez 5 lat pełniła funkcję dyrektora Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Stalowej Woli. Kierując pracą Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Stalowej Woli do jej sukcesów należą m.in.: podjęcie działań innowacyjnych, zachęcanie nauczycieli do tworzenia i wdrażania programów innowacyjnych (klasa humanistyczna społeczno-prawna, Edukacja policyjna, Edukacja strażacka, Klasa teatralna, Klasa dziennikarska, Klasa samorządowa, Klasa taneczno-sportowa, Klasa psychologiczno-pedagogiczna, Klasa geograficzno-turystyczna z realizacją programu: Integracja europejska, Klasa historyczno-muzealna Klasa biologiczno-chemiczna o rozszerzeniu weterynaryjnym,  Edukacja zdrowotna.) itp. w celu zaoferowania uczniom gimnazjum ciekawej oferty zajęć dodatkowych. Celem innowacji było umożliwienie uczniom zdobywanie wiedzy i umiejętności z zakresu interesującej ucznia tematyki. Dzięki nawiązanej współpracy z różnymi instytucjami, były to nieodpłatne wykłady tematyczne i zajęcia dla młodzieży, warsztaty teatralne, wyjścia do muzeum, prelekcje, pokazy, wizyty w sądzie okręgowym, rodzinnym i cywilnym, na policji, w areszcie śledczym i w prokuraturze. Bardzo ważnym przedsięwzięciem było wprowadzenie nowego zawodu: technik mechatronik wraz ze stworzeniem bazy dydaktycznej do nauczania tego zawodu (zakupienie dwóch pełnych stanowisk do nauki pneumatyki w  pracowni mechatroniki; zakupienie oprogramowania do pracowni mechatroniki;zakup stanowisk programowania sterownika PLC GE Fanuc – 6 sztuk do prac.  mechatroniki). Celem zwiększenia bezpieczeństwa uczniów podczas przerw międzylekcyjnych zainstalowała w szkole monitoring (24 kamery). Podjęła szereg działań dotyczących poprawy stanu obiektu:  wymiana kostki chodnikowej przed budynkiem i zaprojektowanie i zaprojektowanie i modernizacja części ogrodu; renowacja z wymiana okien elewacji budynku przy wejściu głównym;   oddzielenie odprowadzania wód deszczowych od ściekowych, wybudowanie instalacji odprowadzania wód deszczowych z terenu szkoły do kanalizacji miejskiej na ul. Kwiatkowskiego, wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej w budynku; remont większości pracowni (do wielu zakupiono nowe ławki, krzesła, biurka i meble); wymiana  pokrycia dachu całego budynku; remont 4 łazienek, zainstalowanie ciepłej wody w łazienkach; generalny remont sali gimnastycznej z zapleczem sportowym, generalny remont siłowni z wymianą sprzętu sportowego (nowy atlas); remont z zakupem specjalistycznej pracowni językowej z kompletnym oprogramowaniem MENTOR (słuchawki, głośniki, pulpit lektora, odtwarzacz DVD, pulpity dla uczniów, wzmacniacz, urządzenie imitujące tablicę interaktywną); wyposażenie pracowni w rzutniki multimedialne i komputery z dostepem do internetu bezprzewodowego WiFi;doprowadzenie sieci szerokopasmowej do szkoły,  systematyczny zakup pomocy dydaktycznych do pracowni,  wymiana radiowęzła szkolnego oraz nagłośnienia na dużej auli; remont parkietu w dużej i małej auli, biblioteki wraz z wyremontowaniem tych pomieszczeń oraz wymiana lamp w klasopracowniach i na korytarzach trzech poziomów. Za swoją pracę zawodową otrzymała: dwie nagrody Dyrektora Szkoły,dwie nagrody Prezydenta Miasta, nagrodę Podkarpackiego Kuratora Oświaty oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej. Była również współautorką dwóch stowarzyszeń, działających przy szkole: Stowarzyszenia Inicjatyw Społecznych i Edukacyjnych i Międzyszkolnego Klubu Sportowego „Ring Sikorski Stalowa Wola”. Prywatnie mama dwójki dzieci.

Marek Czopor

Urodził się 1 kwietnia 1962 roku w Paczkowie. W latach 1977-1981 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego “Carolinum” w Nysie do klasy matematyczno-fizycznej. Po zdaniu matury rozpoczął studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Równocześnie trenował i grał w siatkówkę w Stali Nysa, AZS Kraków, a po skończeniu studiów w ZKS “Stal”. W latach 1992 – 1999 pracował w Szkole Podstawowej nr 12 w Stalowej Woli, następnie od roku 1999 w Gimnazjum nr 5 w Stalowej Woli, pełniąc funkcję wicedyrektora. W 2001 roku ukończył studia podyplomowe w Wałbrzyskiej Wyższej Szkole Zarządzania i Przedsiębiorczości uzyskując tytuł Menedżera w Oswiacie, a w roku 2002 ukończył studia podyplomowe z Nadzoru Pedagogicznego z elementami ewaluacji. W 1989 roku rozpoczął pracę w Zespole Szkół nr 1 w Stalowej Woli a w roku 2002 objął funkcję dyrektora szkoły, którą pełnił do 2007 roku. W roku 2006 uzyskał mandat radnego Rady Miasta Stalowa Wola, który oddał w roku 2008, bowiem objął funkcję dyrektora ZSO Nr 2 w Stalowej Woli. W okresie jego dyrektorowania w Zespole Szkół nr 1 do szkoły przyszli pierwsi absolwenci gimnazjum a roku 2005  przeprowadzona została po raz pierwszy tzw. “Nowa matura” oraz zewnetrzny egzamin zawodowy. Promocja szkoły oraz jego zaangazowanie pozwoliło w 2003 roku utworzyć rekordową liczbę klas pierwszych (18 oddziałów). W liceum powstała klasa paramilitarna, geograficzno-turystyczna oraz sportowa (piłka nożna), w technikum komputerowe wspomaganie projektowania i organizator zapewnienia jakości. Pan Marek Czopor był współzałożycielem Stowarzyszenia Inicjatyw im. gen. Wł. Sikorskiego, co zaowocowało organizacją sesji popularnonaukowych dla uczczenia postaci patrona szkoły. Był inicjatorem wielu akcji i imprez, które na stałe weszły w tradycję szkoły (aukcja baniek, targi edukacyjne, wyjazdy za granicę uczniów). W związku z tym, że szkoła została pozbawiona boisk zewnętrznych był również inicjatorem budowy wielofunkcyjnej sali gimnastycznej w miejscu hali powarsztatowej. Udało mu się zebrać środki finansowe na projekt adaptacji w/w hali i zgodę na budowę. Za jego kadencji wybudowano boisko do siatkówki plażowej oraz wyposażono w nowy sprzęt komputerowy trzy klasopracownie.

Czesław Leśniak

Czesław Leśniak urodził się 5 września 1947 roku w Komornej. Maturę zdał w 1965r. w Liceum Ogólnokształcące w Sandomierzu. Po maturze pracował rok w Hucie Stalowa Wola. W 1966r. zdał egzamin wstępny na Politechnikę Rzeszowską. Ukończył Politechnikę Rzeszowską w 1970r. uzyskując stopień magistra inżyniera elektryka. W latach 1970 – 77 pracował jako nauczyciel w Zespole Szkoł Elektrycznych w Nisku, skąd został oddelegowany do pracy w roli wizytatora w Kuratorium Oswiaty i Wychowania w Tarnobrzegu. Od 1 września 1983r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora w Zespole Szkół Budowlanych w Stalowej Woli. 1 wrzesnia 1991r. został mianowany na okres jednego roku dyrektorem Zespolu Szkół w Stalowej Woli, natomiast w 1992r. i w 1997r. wygrał konkursy na dyrektora szkoły. W okresie kierowania szkołą uruchomil nowa specjalność w technikum mechanicznym (naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych). Z roku na rok zwiększał ilość klas liceum ogólnokształcącego, pojawiały się coraz to nowe profile ( matematyczno-informatyczny, biologiczno-rekreacyjny, filologiczno-filozoficzny, społeczno-prawny). Za jego kadencji przeprowadzono wiele remontów: odnowiono obie aule, adaptowano pomieszczenie na silownie,salkę gimnastyczną na warsztatach szkolnych, bibliotekę, pomieszczenia przychodni szkolnej. Odchodząc na emeryturę od 1 września 2002r. pozostawił odnowioną instalację centralnego ogrzewania, która od wielu lat sprawiała wiele kłopotów poprzednim dyrektorom szkoły.

Monika Biały

Monika Biały- urodziła się 19 maja 1937 r. w Kuliczkowie. W okresie wojny mieszkała wraz z całą rodziną w Rzeczycy Długiej, a w 1945 r. zamieszkała w Stalowej Woli. Szkołę podstawową i technikum mechaniczne ukończyła w Stalowej Woli. W 1955 r. wstąpiła na Politechnikę Warszawską na Wydział Mechaniczno-Technologiczny. W czerwcu 1961 r. uzyskała tytuł magistra inżyniera mechanika, a od 1 września 1961 r. została zatrudniona w Technikum Mechanicznym w Stalowej Woli na stanowisku nauczyciela przedmiotów zawodowych. Od 1 września 1970 r. była zastępcą dyrektora Technikum Mechanicznego, a od września 1973 r. po utworzeniu Zespołu Szkół Zawodowych- zastępcą dyrektora Mieczysława Sajdka. Po odejściu dyrektora Sajdka na emeryturę, 1 września 1983 r. Monika Biały została mianowana dyrektorem Zespołu Szkół Mechanicznych w Stalowej Woli. Funkcję tę pełniła do sierpnia 1991 r., gdy odeszła na emeryturę. W okresie jej dyrektorowania nadeszły trudne czasy dla szkolnictwa zawodowego, a szczególnie dla naszej szkoły. W Stalowej Woli powstał Zespół Szkół Zawodowych przy ul. Kwiatkowskiego który proponował uczniom te same kierunki kształcenia co my, do szkół ponadpodstawowych przyszli uczniowie z ,,niżu demograficznego”, szkolnictwo zawodowe zaczęło cieszyć się mniejszym zainteresowaniem wśród młodzieży. W 1987 r. Monika Biały zerwała z dotychczasową tradycją szkoły i utworzyła dwie klasy pierwsze Liceum Ogólnokształcącego. 20 maja 1988 r. odbyły się dwie uroczystości: nadanie szkole imienia gen. Władysława Sikorskiego i II Zjazd Absolwentów Szkoły.

Mieczysław Sajdek

Mieczysław Sajdek urodził się w Rozwadowie 20 października 1922 r. Jego ojciec był pracownikiem PKP. W czasie okupacji pracował w roku 1940 w tartaku, a następnie w latach 1940-45 w Parowozowni Kolejowej w Rozwadowie. Po wyzwoleniu uczęszczał do klasy 2 Gimnazjum w Rozwadowie i Liceum Ogólnokształcącego w Stalowej Woli, gdzie w czerwcu 1945 roku zdał maturę. W latach 1945-52 pracował na Wydział Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. W czasie studiów podjął pracę w Liceum Ogólnokształcącym w Rozwadowie jako nauczyciel matematyki, fizyki i chemii. Od 1 stycznia 1950 r. został zatrudniony jako starszy asystent w Zakładzie Chemii Fizycznej i Elektrochemii na UMCS w Lublinie. Po ukończeniu studiów wrócił do Rozwadowa. Od września 1954r. do sierpnia 1955r. pracował jako nauczyciel w Szkole Hutniczo-Metalowej w Stalowej Woli. We wrześniu 1955r. związał się z Technikum Hutniczym w Stalowej Woli i pozostał w tej szkole do emerytury. 14 sierpnia 1965r. otrzymał nominację na dyrektora Technikum Mechanicznego. Gdy w 1973r. powstał Zespół Szkół Zawodowych, utworzony z Technikum Mechanicznego i Zasadniczej Szkoły Zawodowej, został jego dyrektorem. Był wielkim autorytetem w stalowowolskim środowisku. Za jego rządów szkoła przeżywała najlepszy okres swojej historii. Do dzisiaj mieszkańcy Stalowej Woli pamiętają jednolicie umundurowanych uczniów, orkiestrę dęta stworzoną z młodzieży uczącej się w Technikum. Internat przy ulicy Hutniczej zamieszkiwali chłopcy z całej Polski, bo każdy chciał się uczyć ,,u Sajdka” – jak mówiono o szkole. Warsztaty szkolne produkowały tokarki do wielu krajów świata. Ze szkołą pożegnał się odchodząc na emeryturę w sierpniu 1983 roku.

Zmarł 27 października 1990 roku.

Tadeusz Wójcik

Tadeusz Wójcik urodził się w Czorkowie 13 października 1923r. Po ukończeniu studiów w 1951r. na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej został skierowany w 1951r. do pracy w charakterze nauczyciela przedmiotów zawodowych w Technikum Mechanicznym w Dębicy, a następnie został dyrektorem tej szkoły. Od 1 września 1959r. był oddelegowany od pracy na stanowisku dyrektora Technikum Hutniczego w Stalowej Woli. W latach 1965 –66 pracował w charakterze nauczyciela zawodu w tutejszej szkole, skąd został skierowany przez Kuratorium w Rzeszowie na stanowisko nauczyciela do Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Pracujących PKS w Stalowej Woli. Potem wyjechał ze Stalowej Woli.

Wacław Szeliga

Wacław Szeliga urodził się 10 lutego 1919 r. we wsi Klwatka. Zdobył kwalifikacje w zawodzie ślusarz w Szkole Dokształcającej Zawodowej w Pionkach. Następnie ukończył Liceum Mechaniczne dla dorosłych w Bytomiu, a w 1949 r. eksternistycznie Publiczną Średnią Szkołę Zawodową. W latach 1950-51 był słuchaczem Państwowego Studium Pedagogiczno – Administracyjnego Szkolnictwa Zawodowego w Warszawie. W latach 1946-48 pracował w Zakładach Azotowych w Bobrku, potem w Hucie Bobrek w charakterze technika- mechanika. Rok był dyrektorem Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Elblągu, skąd został oddelegowany z dniem 1 września 1952 r. do pracy na stanowisku dyrektora Technikum Hutniczego w Stalowej Woli. 18 września 1958 r. odszedł ze szkoły do Zasadniczej Szkoły Zawodowej Przyzakładowej przy HSW w Stalowej Woli.

Michał Mika

Michał Mika urodził się 10 grudnia 1911r. w Radwańcach, jego ojciec był gajowym, a matka gospodynią domową. Szkołę powszechną, a następnie Seminarium Nauczycielskie Męskie ukończył w Sokalu. Odbył służbę wojskową we Lwowie i od września 1934r. objął posadę nauczyciela w Inspektoracie Szkolnym w Sinku. W 1939 brał udzial w kampani polsko – niemieckiej, w czasie której zostal ranny i dostal się do szpitala jako jeniec. Uciekł ze szpitala i po powrocie do domu pracowal Polskiej Szkole Powszechnej w Tyniowicach. 20 maja 1942r. zostal aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu, a następnie wywieziony do Oświęcimia. Był przewożony z obozu do obozu, aby po zakończeniu wojny wrócić do Polski w lipcu 1945r. Natychmiast zgłosił się do pracy Inspektoracie w Jarosławiu. Znow pracował jako nauczyciel w  Tyniowicach, potem przeniósł się do Więckowic k/ Jarosławia, gdzie  organizował szkołę powszechną. W 1946r. przeniósł się do Gimnazjum Przemysłowego do Stalowej Woli. Tu pracował w Gimnazjum i Liceum do 1 września 1951r. Objął w nim funkcję kierownika, a z dniem 1 wrzesnia 1951r. zostal mianowany dyrektorem Zasadniczej Szkoly Zawodowej w Stalowej Woli. Z dniem 31 sierpnia 1973r. przeszedł na emeryturę. Zmarł 21 marca 1999r.

Józef Walczyna

ózef Walczyna urodził się 4 czerwca 1911r. w Trześni, tam też znajdował się jego rodzinny dom. W tej miejscowości rozpoczął naukę, by  później kontynuować ją w  tarnobrzeskim gimnazjum, a następnie studiować na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. We wrześniu 1937r. rozpoczął pracę jako nauczyciel w Szkole Rzemiosł Różnych w Zawichoście. Podczas kampanii wrześniowej 1939r. służył i walczył jako oficer w oddziale ciężkich karabinów maszynowych. Gdy Niemcy rozbili jego odział w okolicach Zamościa, przedostał się w rodzinne strony i rozpoczął działalność konspiracyjną. Organizował i brał udział w tajnym nauczaniu w okresie od 1.10.1940r. do15.04.1944r. w powiatach tarnobrzeskim i sandomierskim. W tym okresie aresztowany przez Gestapo i od 14 marca do 29 marca 1943r. przebywał w mieleckim więzieniu. Był bity i torturowany. Został odbity podczas akcji odziału  partyzanckiego ,,Jędrusie’’ na więzienie w Mielcu. Od tego czasu ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem w Wielogórze, a później w Chobrzanch. Tam też zaraz po wojnie utworzył liceum i był jego pierwszym dyrektorem. We wrześniu 1945. przeniósł się do Stalowej Woli, gdzie uczył matematyki i fizyki w Gimnazjum i Liceum Przemysłowym, zaś od 1 września 1949r. został ich dyrektorem. Od 1950r. do 1952r. był dyrektorem Technikum Hutniczego, utworzonego w miejsce Gimnazjum i Liceum Przemysłowego. W tym okresie szkoła została przeniesiona z terenu Huty Stalowa Wola do nowego budynku przy ul. Hutniczej 17. W lipcu 1951r. utworzył Wieczorową Szkołę Inżynierską i był jej pierwszym dziekanem. W latach 1952 do 1956r. był kierownikiem Wydziału dla Pracujących Technikum Hutniczzego, od 1 września 1956r. do 1 lipca 1964r. – kierownikiem Wydziału Zaocznego Technikum Mechanicznego – Elektrycznego w Rzeszowie, Filia w Stalowej Woli. W 1971r. przeszedł na emeryturę, ale uczył do 1980r. w stalowowolskich szkołach: Zespole Szkół Mechanicznych, Liceum Ogólnokształcącym, Liceum Medycznym oraz Technikum Gastronomicznym.

Józef Walczyna zmarł 23 lipca 2002r.

Bolesław Stegenta

Bolesław Stegenta urodził się w 1911 r. w Krzykozach. Przed wojną ukończył studia na wydziale hutniczym krakowskiej Akademii Górniczo – Hutniczej. PO studiach pracował w hucie Baildon i następnie w Warszawskiej Państwowej Wytwórni Amunicji. Wybuch wojny zastał go w Hucie Florian w Świętochłowicach. Przez kilka lat okupacji pracował dorywczo na Śląsku, potem w 1943 r. został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Pracował wtedy jako robotnik w Zakładach Siemensa w Berlinie. Po wojnie wrócił do Polski i podjął pracę nauczyciela w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Lipnie. W 1946 r. Centralny Zarząd Przemysłu Hutniczego skierował go na stanowisko dyrektora Szkoły Przemysłowej w Stalowej Woli. Za jego czasów uruchomiono Liceum Przemysłowe. Dyrektorem był do września 1946 r. zwolniono go z powodów politycznych. Jednym z zarzutów było to, że jest religijny i chodzi do kościoła. Stegenta wyjechał na Śląsk, gdzie podejmował pracę w tamtejszych zakładach hutniczych. Miał duże trudności w dłuższym zatrudnieniu z powodu swoich poglądów politycznych.

Aleksander Uklański

Aleksander Uklański urodził się w 1901 roku w Skierniewicach. Ukończył Wyższą Szkołę Realną Wróblewskiego w Warszawie. W 1928 roku uzyskał dyplom inżyniera na Politechnice Warszawskiej. Krótko pracował jako asystent w swojej uczelni, potem wyjechał do Szwajcarii, gdzie pracował przez półtora roku w fabryce Brown Boveri w Baden przy montażu konstrukcji i obliczaniu turbin parowych. Następnie przez 10 lat był w polskim przedstawicielstwie Brown Boveri jako specjalista od turbin parowych. Potem przybył do Stalowej Woli, gdzie w zakładach południowych uruchamiał produkcję turbin parowych. W czasie okupacji był kierownikiem wydziału turbinowego, a potem kierownikiem szkoły przyzakładowej. Po okupacji organizował władze samorządowe w Stalowej Woli przewodnicząc Gminnej Radzie Narodowej, by znowu przejść do pracy w zakładach południowych. Stalową Wolę opuścił w końcu 1945 roku, poświęcił się pracy naukowej. Przez kilka lat był dziekanem wydziału mechanicznego Politechniki Łódzkiej, potem był profesorem na Politechnice Warszawskiej.

Wacław Mikolaszek

Wacław Mikolaszek został mianowany pierwszym dyrektorem Liceum Mechaniczno – Artyleryjskiego oraz Gimnazjum 1 lipca 1939r. Urodził się w 1904r. w Sielcu Bełzkim w woj. Tarnopol. Maturę uzyskał w Trembowli, potem podjął studia na politechnice Lwowskiej na wydziale mechanicznym. W czasie studiów pracował w firmie ,,Podole” w Tarnopolu, potem w firmie ,,Ferrum” we Lwowie jako technik. Studia ukończył w 1935r. i wkrótce rozpoczął pracę w Gimnazjum Mechanicznym oraz na kursach technicznych w Białymstoku. We wrześniu 1938r. podjął pracę w Zakładach Południowych w Stalowej Woli jako inżynier w Biurze Technicznym. 1 lipca 1939r. dyrektor ZP mianował Mikolaszka dyrektorem Gimnazjum Mechanicznego i Liceum Mechaniczno – Artyleryjskiego. Ponadto pod jego kuratelą znajdowały się warsztaty szkolne. Nabór do Liceum odbył się, ale szkoła nie rozpoczęła nauki z powodu wybuchu wojny. Mikolaszek w czasie okupacji pracował najpierw jako palacz centralnego ogrzewania w Hucie, a potem jako inżynier. W 1940r. został przez Niemców uwięziony w Tarnowie, podobnie jak kilkunastu inżynierów ze Stalowej Woli. Po kilkutygodniowym więzieniu został wraz z innymi zwolniony. Potem pracował w Hucie, uczył też w szkole przyzakładowej. Po uwolnieniu spod okupacji niemieckiej do szkoły nie wrócił, był kierownikiem wydziału planowo – wytwórczego w Hucie i wreszcie działu organizacji i normalizacji. 11 lutego 1946r. zginął w rejonie Nowosielca w czasie napadu na konwój wiozących wypłatę dla pracowników Huty.

Franciszek Raszka

Franciszek Raszka– urodził się w Kuczynie, ukończył Państwową Szkołę Budowy Maszyn w Grudziądzu, zresztą po odbyciu służby wojskowej wrócił do niej i pracował w charakterze asystenta warsztatowego. Potem był tokarzem i ślusarzem w prywatnej firmie w Brześciu Kujawskim. W 1934 r. podjął pracę nauczyciela w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej w Chojnicach. Po dwóch latach został kierownikiem tej szkoły. Wkrótce jednak przeniósł się do Inowrocławia, gdzie zaoferowano mu posadę kierownika Szkoły Dokształcającej Zawodowej. Mieszkając w Inowrocławiu podjął starania o pracę w stalowowolskich Zakładach Południowych .

1 kwietnia 1938 r. przyjęto go na stanowisko młodszego konduktora, a od września tego samego roku przeniesiono na miejsce zastępcy kierownika Gimnazjum i Szkoły Dokształcającej. Gdy zwolniono Stokłosińskiego, Raszkę mianowano dyrektorem obu szkół. Funkcję tę sprawował do końca czerwca 1939r.

W czasie okupacji powrócił do pracy w biurze konstrukcyjnym „Stahlwerke” w Stalowej Woli. Gdy Stalową Wolę uwolniono od okupacji niemieckiej, Raszka został mianowany dyrektorem Szkoły Przemysłowej przy ZP. Musiał włożyć wiele wysiłku i pracy, żeby uruchomić obie szkoły: Gimnazjum i Szkołę Dokształcającą, a ponadto zapewnić nowym uczniom znośne warunki bytu. W październiku 1944r. obie placówki już pracowały. W 1946 r. po dwóch latach kierowania szkołami –Raszka- wskutek nieporozumień wynikłych głównie z motywów politycznych – zrezygnował z dyrektorstwa Szkoły Przemysłowej jak nazywano wtedy gimnazjum. Na jego pracę w Hucie nie wyraził zgody Centralny Zarząd Przemysłu Hutniczego. Raszka opuścił Stalową Wolę i wyjechał do Włocławka

Tadeusz Stokłosiński

Tadeusz Stokłosiński urodził się w Brodach Małopolskich w 1880 r. Maturę uzyskał w Krakowie i w wieku dwudziestu lat podjął studia w Politechnice Lwowskiej na wydziale mechanicznym. Wojna przerwała naukę. W  czasie wojny z bolszewikami w 1920 r. został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po wojnie pracował krótko w kopalni nafty w Iwoniczu, potem w Politechnice Lwowskiej. W latach 1926 – 28 był nauczycielem i kierownikiem warsztatów w Państwowym Zakładzie Wychowawczo – Poprawczym w Przedzielnicy Młp. Następnie kierował warsztatami szkolnymi w Wiśniowcu, by wreszcie w latach 1929 – 32 podjął pracę nauczyciela w Państwowej Szkole Koszykarskiej we Lwowie. W tym czasie uzyskał dyplom inżyniera mechanika. Potem przez lata uczył przedmiotów zawodowych w szkołach w Wilnie, Ostrołęce, będąc równocześnie ich dyrektorem. 5 września 1938 r. inż. Tadeusza Stokłosińskiego zatrudniono w Zakładach Południowych jako kierownika Gimnazjum i Wieczorowej Szkoły Dokształcającej. Uczył też przedmiotów zawodowych. Niedługo jednak zagrzał miejsca. Z końcem grudnia został zwolniony z Zakładów Południowych, jak napisał w uzasadnieniu szef bezpieczeństwa ZP ppłk Stanisław Trzebunia – ze względu zasadniczych. Stokłosiński otrzymał trzymiesięczną odprawę i wyjechał ze Stalowej Woli.

Henryk Bobé

Urodził się w 1903 roku w Moskwie, a po rewolucji wraz z rodzicami znalazł się w Polsce. Studiował na Politechnice Gdańskiej i w Instytucie Elektronicznym w Grenoble. Pracował przez krótki czas w porcie a potem w stoczni gdańskim. Następnie wyjechał do Belgii, gdzie pracował przy elektryfikacji kolei, po ukończeniu prac przeniósł sie do Francji, w okolicy Marsylii i na Korsyce również zajmował się tym samym. Po powrocie do Polski pięc lat pracował jako wykładowca w Szkole Techniczno- Przemysłowej, następnie pracował w zakładach Lilpopa i wreszcie osiadł z rodziną w Starachowicach. Został zatrudniony w Starachowickich Zakładach Górniczych. Kiedy ruszyły Zakłady Południowe, Henryk Bobe podjął starania o przyjęcie do nich na stanowisko kierownika gimnazjum rzemieślniczego. Kierował szkołą mając siedzibę w Katowicach. Kiedy Lwowskie Kuratorium wyraziło zgodę na utworzenie Prywatnego Trzyletniego Gimnazjum Mechanicznego i Szkoły Dokształcającej Zawodowej zamieszkał w Stalowej Woli. Długo stanowiska nie piastował, opuścił miasto jeszcze w 1938 roku.